عملیات والفجر ۲ در مرداد ماه سال ۶۲ بود که پنج نفر از جوانان جان برکف حضرت روح الله در تیپ المهدی(عج) به مادرشان حضرت فاطمه سلام الله علیها اقتدا کردند و در گمنامی تمام پیکر مطهرشان در منطقه حاج عمران لابه لای خاک ها جا ماند.

اما اکنون و پس از ۳۲ سال چشم انتظاری دو شهید مفقودالاثر خود را نشان دادند تا بار دیگر بوی شهادت در کوچه پس کوچه های شهر بپیچد و مردم شهید پرور کازرون دست از دنیا و ما فیها بکشند و پای درس ایثار و جهاد شاگردان ممتاز مکتب خمینی کبیر رحمه الله علیه بنشینند.

شهید مهدی طاهری و شهید حاج آقا دهقان از دل خروار خروار خاک خود نمایی کردند و دل از سال ها گمنامی شیرین کندند تا به حامیان صلح با استکبار و استعمار بگویند ما همچنان با استقامت اجازه کوچکترین نفوذ و تعرضی به ایران اسلامی نخواهیم داد.

شهدایی که از همه چیزشان گذشتند تا مبادا حکومت نوپای اسلامی زیر چکمه های شیطان بزرگ و نوکر دست به سینه اش رژِیم منحوس بعث لگد کوب شود.

تاریخ همچنان درشگفت است از حماسه آفرینی هایی که سربازان خمینی(ره)با دست خالی در جبهه های جنگ ۸ ساله با جنود شیطان رقم زدند و بانگ الله اکبر را بر گلدسته های عشق و ایثار سر دادند.

اما همچنان ۳ گل پرپر دیگر از جوانان راست قامت شهرستان کازرون که در عملیات والفجر ۲ جامه گمنامی به تن کردند در زیر خاک های حاج عمران با سکوت به نظاره نشسته اند اعمال وارثانشان را تا ببینند با خون هایشان چه می کنند؟! تا ببینند حق میراث به جا مانده را به جا می آوریم یا نه؟!

آری، شهیدان کرامت اله افسرده، محمدباقر بزمی و علی بازیار همچنان منتظرند تا زمان موعود فرارسد و با از خود گذشتگی و ایثار دل از گمنامی بکنند و ما را به یاد پیمان هایمان بیاندازند.